غرور و تکبر

خب کمی درباره ی غرور صحبت می کنم که یکی از بچه ها در قسمت آرزومه خواسته بود که در باره ی این مطلب کمی مفصل تر صحبت بشه والبته کمی در باره ی غرور اونجا گفتیم حالا اینجا کامل ترش می کنیم
غرور یعنی اینکه آدم به چیزی که دارد بنازد در حالی که اگر بداند ان چیز را خداوند به او عطا کرده و همه چیز وهمه کس از خداوند است دیگر مغرور نمی شود خیلی دوست دارم آدم هایی که به چیزی مغرور می شوند رو در اخرین نفس زندگیشان ببینم که آیا باز هم مغرور هستند آدم به خیلی چیزها می تونه مغرور بشه به مال وثروت از مهمترین آن است بعضیا هم ممکن است به قدرت و اندام و زور بازوی خود بنازند برخی به مقام خود اما آیا کدوم یک از این ها برای آدم می مونه؟ آدم یه روز پیر میشه وبعد می میرد کدوم یک از اینها رو می تونه با خودش ببره؟ تو که به پولت می نازی پولت رو با خودت تو قبر می بری؟یا تو که به امدامت می نازی آیا وقتی مردی این زور وقدرت رو می تونی به کسی تحمیل کنی یا در وقت پیری نیرویی در اندامت هست؟ <همه که مثل من ورزشکار نیستند زورشون زیاد باشه>پس این تکبر ها فایده ای نداره
حالا به نفی غرور که یکی از گناهان کبیره نیز هست در نزد خدا دقت کنید
آیا نیست در دوزخ جایگاه تکبر کنندگان و مغرورآن *
شیطان به انسان سجده نکرد و از مغرور ها بود *
کسی که کبر کند با خدا ستیزه دارد زیرا کبر از صفات خدا است *
حضرت امام صادق می فرماید آدم مغرور و متکبر در روز محشر به صورت مورچه ظاهر می شوند و مردم آنها را پایمال میکنند *
هر کار گناهی از روی کبر وغرور قابل آمرزش نیست *
:D <غرور من رفته به باد فقط به خاطر تو>